افسر سابق نیروی دریایی آمریکا در دانشگاه شهید باهنر کرمان!

افسر سابق نیروی دریایی آمریکا در دانشگاه شهید باهنر کرمان :

از اینکه ایران این ناعدالتی (برجام) را پذیرفته است، عصبانی می‌شوم/ اجازه نمی دهند نامه رهبر ایران به جوانان اروپایی برسد

یه طرح جدید !!

نظرتون رو بگین ؟؟؟

چطوریه ؟؟؟؟

خدا نکند روی اعلامیۀ ما بنویسند: مرحوم مغفور...

خدایا! نکند که در آخر کار روی اعلامیۀ مرگ ما بنویسند مرحوم مغفور ... خدایا! می دانم که در تمام طول و عرض زندگی ام کاری در خور لطف تو انجام نداده ام لکن به کرم و جود تو امید بسته ام. بگذریم! این حرفها خیلی از دهان من بزرگتر است. این چند خط مقدمه ای شد تا کمی هم از شهدای مدافع حریم اسلام حرف بزنیم. شهدایی که تربیت شدۀ مکتب دفاع مقدس بودند .

پوسترک / حیا !

کلیپ / شهید مدافع حرم اسماعیل زاهد پور

 

 

تهیه : پایگاه خبری رادکانا

تنظیم : کاری از وبسایت آقای طراح

اگر روحیه بسیجی کنار برود!

بازشناسی عبرت‌های عاشورا برای امروز

حضرت آیت الله خامنه‌ای براساس "بینشی قرآنی" جایگاهی والا برای تاریخ قائل هستند: «اگر تاریخ یک چیز اصلی نبود، قرآن با این عظمت - که اصلاً برنامه‌ی انسان‌سازی و برنامه‌ی بشریت است - تاریخ را وارد خودش نمیکرد... بنابراین، تاریخ مهم است.»

آیا رابطه با آمریکا خطرش را کم می‌کند؟

رابطه‌ی سیاسی با آمریکا برای ما مضر است. اولاً خطر آمریکا را کم نمیکند. آمریکا به عراق حمله کرد؛ در حالی که با هم رابطه‌ی سیاسی داشتند، سفیر داشتند. رابطه که خطر جنون‌آمیز و سیطره‌طلبانه‌ی هیچ قدرتی را از بین نمیبرد. ثانیاً وجود رابطه برای آمریکائی‌ها وسیله‌ای بوده است برای نفوذ در قشرهای مستعد مزدوری در آن کشور...کسانی که حاضر بودند خودشان را به دشمن بفروشند. سفارتخانه‌ها یکی از کارهایشان این است... اینها این خلأ را در ایران دارند؛ احتیاج به پایگاه دارند، و پایگاه ندارند؛ این را میخواهند. احتیاج به رفت و آمد آزاد و بی‌دغدغه‌ی مأموران جاسوسی و مأموران اطلاعاتی‌شان و ارتباطات نا مشروع آنها با عناصر سفله و مزدور دارند؛ اما این را ندارند. حالا مینشینند آقایان وراجی کردن و حرف زدن و استدلال کردن، که نبود رابطه‌ی با آمریکا برای ما مضر است. نه آقا! نبود رابطه‌ی با آمریکا برای ما مفید است. آن روزی که رابطه‌ی با آمریکا مفید باشد، اول کسی که بگوید رابطه را ایجاد بکنند، خود بنده هستم. بیانات مقام معظم رهبری

همراهی شیعه و سنی در عزاداری اباعبدالله (ع)

عزادارى براى امام حسین (ع) مخصوص شیعیان نبوده، بلکه همواره همه‌ى مسلمانانى که محبت خاندان پیغمبر را در دل داشتند براى مصائب آنها ناراحت و غمگین و عزادار بودند، و این عزادارى را به شکلهاى مختلف از جمله تشکیل مراسم مرثیه خوانى یا مراسم هیئات مذهبى و دسته‌جات گوناگون عزادارى نشان مى‌دهند... البته برادران شیعه و سنى باید توجه داشته باشند که بهانه‌اى براى ایجاد اختلاف دست استکبار جهانى ندهند، و در این مراسم کارهایى که متضمن اهانت به مقدسات سایر فرقه‌ها باشد از آنها بروز نکند، و همین‌طور برادران اهل تسنن هم توجه بکنند که امروز استکبار جهانى سرلوحه‌ى برنامه‌هاى خودش در کشورهاى اسلامى را ایجاد اختلاف بین مذاهب اسلامى کرده از جمله بین شیعه و سنى، و دستخوش فریب استکبار جهانى نشوید. ... عاشورا یک حادثه‌ى بزرگِ تاریخ اسلام است، و بزرگداشت خاطره‌ى محرم و شهادت حسین‌بن‌على (ع) و یاران و فرزندان آن حضرت یک وظیفه‌ى اسلامى است، و تنها کسانى با این مخالفت مى‌کنند که با هدفهاى حسین‌بن‌على و بزرگان اسلام یا آشنایى ندارند یا با آنها مخالفند؛ و استکبار جهانى از عاشورا  بیمناک است و لذا با آن مخالفت مى‌کند.

وظیفه مسلمان، اقدام به هنگام است!

عنصر منطق و عقل در حرکت حضرت ابی‌عبدالله (ع)، در بیانات آن بزرگوار متجلی است؛ قبل از شروع این حرکت، از هنگام حضور در مدینه تا روز شهادت. جمله، جمله‌ی این بیانات نورانی، بیان‌کننده‌ی یک منطق مستحکم است. خلاصه‌ی این منطق هم این است که وقتی شرایط وجود داشت و متناسب بود، وظیفه‌ی مسلمان، «اقدام» است؛ این اقدام خطر داشته باشد در عالیترین مراحل، یا نداشته باشد. خطرِ بالاترین، آن است که انسان جان خود و عزیزان و نوامیس نزدیک خود - همسر، خواهر، فرزندان و دختران - را در طبق اخلاص بگذارد و به میدان ببرد و در معرض اسارت قرار دهد. اینها چیزهایی است که از بس تکرار شده، برای ما عادی شده، در حالی که هر یک از این کلمات، تکان‌دهنده است.

سکوت در برابر ظالم یعنی امضای ظلم

اگر کسی کانون فساد و ظلم را ببیند و بی‌تفاوت بنشیند، در نزد خدای متعال با او هم‌سرنوشت است. امام حسین(ع)فرمود: من برای گردنکشی و تفرعن حرکت نکردم. دعوت مردم عراق از امام حسین (ع) برای این بود که برود و حکومت کند؛ امام هم به همین دعوت پاسخ دادند. یعنی چنین نیست که امام حسین (ع) به فکر حکومت نبود، امام حسین (ع) به فکر سرکوب کردن قدرتهای طاغوتی بود؛ چه با گرفتن حکومت و چه با شهادت و دادن خون. امام حسین (ع) میدانست که اگر این حرکت را نکند، این امضای او، این سکوت او، این سکون او، چه بر سر اسلام خواهد آورد. وقتی قدرتی همه امکانات جوامع و یا یک جامعه را در اختیار دارد و راه طغیان پیش میگیرد و جلو میرود، اگر مردان و داعیه‌داران حق در مقابل او اظهار وجود نکنند و حرکت او را تخطئه نکنند، با این عمل، کار او را امضا کرده‌اند؛ یعنی ظلم به امضای اهل حق میرسد، بدون این‌که خودشان خواسته باشند. این گناهی بود که آن روز بزرگان و آقازادگان بنی‌هاشم و فرزندان سردمداران بزرگ صدر اسلام مرتکب شدند. امام حسین (ع) این را برنمی‌تافت؛ لذا قیام کرد.۲۷/۱۲/۱۳۸۰