
اگر بخواهیم حسن رحیم پور ازغدی را معرفی کنیم باید بگوییم در مشهد متولد شده است، دارای تحصیلات خارج فقه است و از سال 1381 به عنوان عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی انتخاب شده، اما مردم بیشتر او را به واسطه پخش سخنرانی هایش از رسانه ملی می شناسند، هرچند آثار مکتوبی هم دارد. در داخل باعث دلگرمی جناح مؤمن و انقلابی است، همچنین بسیاری از حضور و فعالیت های او احساس خطر می کنند.
این زیارت، به ما گوشزد می کند که یادمان باشد به همان اندازه که بنده خدا هستیم، ظرفیت پیدا کنیم تا بزرگمردی چون سیدالشهدا(ع) برایمان پدری کند. یادمان باشد که ذکر «و ولی لمن والاکم و عدو لمن عاداکم» به ما تأکید دارد که دلیل دوست داشتن و دشمن داشتن هایمان نباید نفس باشد، بلکه تأسی به امام معصوم، همه دلایل زندگی را برای ما روشن می کند.
رفقا خبر دارید...
هنوز که هنوز است حمید باکری از عملیات فاتحانه خیبر بر نگشته...
خبر دارید که غلامحسین توسلی آن دلیرمرد خطه جنوب مهمان نهنگ های خلیج فارس شد و برنگشت...
از ابراهیم هادی خبری دارید...
بعد از اینکه یارانش را از کانال کمیل به عقب بازگرداند دیگر کسی او را ندید...
از جوانانی که خوراک کوسه های اروند شدند خبری دارید...
هنوز از شلمچه صدای اذان بچه ها می آید...
هنوز صدای مناجات رزمندگان از حسینیه حاج همت به گوش می رسد...
هنوز وصیت نامه شهدا خشک نشده؛
خواهرم حجابت را ...
برادرم نگاهت را ...
هنوز که هنوز است شهدا می ترسند ، از اینکه رهبر رو تنها بگذاریم...
و هنوز که هنوز است شهدا بند پوتینهایشان را باز نکرده اند و منتظر منتقم حسین علیه السلام هستند تا دوباره در رکابش شهید شوند...
شادی روح شهدا صلوات
وقتی به خانه رسید، هنوز لباسهایش را در نیاورده بود که حدود 3 یا 4 ساعت بیهوش یک گوشه خانه افتاد."
این اولین خاطره آقا رجب است وقتی پس از 26 سال حالتی شبیه خواب برایش مجسم میشود، مردی که حالا قویترین قرصهای صلیب سرخ هم حریف بیخوابیهایش نمیشود.
خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه خراسان، این بار قصه غصههای "آقا رجبی" دیگر را روایت میکند؛ مردی که نه صورتش را از دست داده، نه دست و پایی از او قطع شده و نه جبهه و جنگ خطی بر بدنش انداخته، "ظاهرا" سالم و سرحال است، 25 درصد جانبازی هم آن قدرها چشمگیر نیست که او را تافته جدا بافته کند، فقط خاطره آخرین خواب خوش "رجب رشیدی" به 33 سال قبل بر میگردد؛ شاید شب یا ساعتی قبل از مجروح شدنش...